(emote in the middle of the rain)
for those of you na hindi alam ang aking previous work... i used to work at peoplesupport as a TSR. hehe... wala lang...
nung Monday, at around 7:30 p.m, bumuhos ang napakatinding ulan. bumaha sa buong metro manila (AS IN!!!)
supposedly, mei badminton kami nila rhostle, nica, at kaye nun. pero since super lakas nga ng ulan, we decided to cancel it na lang.
so uwi ako ng maaga. medyo pinahina ko lang yung ulan para naman ma-tolerate ko. pag dating sa amorsolo, bababa na sana ako ng hagdan doon sa parking lot sa MCS ng nakita kong literal nakalubog ang buong parking lot sa baha. as in baha... so no choice ako but to walk sa gilid ng plaza fair. only to find out na mas lubog sa baha ang pasong tamo sa harap ng MCS. nakikita ko yung mga naglalakad, lampas tuhod nila ang baha (eh ano pa kaya pag ako ang naglakad?!) wala na din dumadaan na sasakan kasi nga ang taas ng tubig.
so look for alternative way ako. i decided na maglakad papuntang ayala. siguro doon walang baha. so ayun... from MCS naglakad ako sa mei salcedo st. papuntang ayala ng umuulan at nahihilo sa gutom. pag dating ko ng ayala, tiningnan ko agad ang sitwasyon ng mga bus doon. unfortunately punuan at hindi gumagalaw ang traffic. tinext ko si chris about my situation at hindi siya nag dalawang isip na sunduin ako. hinintay ko siya sa entrance ng people support. and while standing there, nireminisce ko ang pag ttrabaho ko doon...
nakakamiss din pala. almost three years na nung nag resign ako doon and naging masaya ang stay ko doon. spoiled kami eh. daming events, daming perks, daming BONUS at ang daming benefits... *w00t*
tinitingnan ko maigi yung mga pumapasok at lumalabas na agents/employees doon at somehow eh nakita ko yung sarili ko sa kanila dati. yung mga nagmamadaling pumasok kasi late na... nag susuot ng ID pag malapit na sa pintuan... papacheck ng bag... maglalabas ng jacket kasi malamig sa loob... those were the days...
sa totoo lang, masarap maging TSR (or in general, call center agent). nakakasalamuha ka ng iba't ibang klase ng tao. officemate mo man or customer. nandyan yung masayahin, nandyan yung maarte, nandyan yung irrate, nandyan yung mga magagaling... lahat na... kaya nga hindi boring sa call canter eh. kasi ang dami niyong pwedeng pag usapan...
anyway... back to reality... SEM specialist na ako at hindi na TSR. so ayun... enough for the reminiscing...
for those of you na hindi alam ang aking previous work... i used to work at peoplesupport as a TSR. hehe... wala lang...
nung Monday, at around 7:30 p.m, bumuhos ang napakatinding ulan. bumaha sa buong metro manila (AS IN!!!)
supposedly, mei badminton kami nila rhostle, nica, at kaye nun. pero since super lakas nga ng ulan, we decided to cancel it na lang.
so uwi ako ng maaga. medyo pinahina ko lang yung ulan para naman ma-tolerate ko. pag dating sa amorsolo, bababa na sana ako ng hagdan doon sa parking lot sa MCS ng nakita kong literal nakalubog ang buong parking lot sa baha. as in baha... so no choice ako but to walk sa gilid ng plaza fair. only to find out na mas lubog sa baha ang pasong tamo sa harap ng MCS. nakikita ko yung mga naglalakad, lampas tuhod nila ang baha (eh ano pa kaya pag ako ang naglakad?!) wala na din dumadaan na sasakan kasi nga ang taas ng tubig.
so look for alternative way ako. i decided na maglakad papuntang ayala. siguro doon walang baha. so ayun... from MCS naglakad ako sa mei salcedo st. papuntang ayala ng umuulan at nahihilo sa gutom. pag dating ko ng ayala, tiningnan ko agad ang sitwasyon ng mga bus doon. unfortunately punuan at hindi gumagalaw ang traffic. tinext ko si chris about my situation at hindi siya nag dalawang isip na sunduin ako. hinintay ko siya sa entrance ng people support. and while standing there, nireminisce ko ang pag ttrabaho ko doon...
nakakamiss din pala. almost three years na nung nag resign ako doon and naging masaya ang stay ko doon. spoiled kami eh. daming events, daming perks, daming BONUS at ang daming benefits... *w00t*
tinitingnan ko maigi yung mga pumapasok at lumalabas na agents/employees doon at somehow eh nakita ko yung sarili ko sa kanila dati. yung mga nagmamadaling pumasok kasi late na... nag susuot ng ID pag malapit na sa pintuan... papacheck ng bag... maglalabas ng jacket kasi malamig sa loob... those were the days...
sa totoo lang, masarap maging TSR (or in general, call center agent). nakakasalamuha ka ng iba't ibang klase ng tao. officemate mo man or customer. nandyan yung masayahin, nandyan yung maarte, nandyan yung irrate, nandyan yung mga magagaling... lahat na... kaya nga hindi boring sa call canter eh. kasi ang dami niyong pwedeng pag usapan...
anyway... back to reality... SEM specialist na ako at hindi na TSR. so ayun... enough for the reminiscing...
No comments:
Post a Comment