i was planning to update the blog and post something related to my birthday. unfortunately, walang free time. the only free time i have is to relax and to bond with the loved ones. so eto...a week after the burrrdei, ngayon pa lang ako ulit mag uupdate at magsusulat sa blog ko...
nadadagdagan nnman ng isang taon sa buhay ko. i turned 25 and i felt na parang mei nagbabago. shempre numero uno na yung edad. and then, there's so much more...
i have this feeling na kelangan ko ng mag mature mainly because hindi na biro ang edad na 25 years old. kelangan kong mag mature sa madaming bagay. the way i handle things, the way i handle people, the way i handle situations.. basta... madami.
this past few weeks, mei mga nangyayaring hindi maganda na hindi ko din na hahandle ng tama. kaya imbis na maging maayos, lalu lang nagiging malala. dun ko na realize na hindi pa din pala ako nag mamature at parang mas nagiging childish yata ako. dati naman ok ako. dati naman, na hahandle ko yung mga ganitong klaseng situations ng maayos. bakit ngayon parang hindi na? anong ngyare?
siguro isa sa mga factors na naka affect eh yung mga bagay bagay din na ginagawa ko sa pang araw araw. yeah... numero uno na ang work. and work is equals to stress. dati naman na sstress din ako pero yung stress ngayon, ibang level. kaya pati tuloy yung ibang mga bagay at tao eh nadadamay.
nagiging mainitin na din ulo ko. grabe! ang daming sasang ayon sa akin dito. people often misunderstand me as mayabang na... pero sa totoo lang, it's just part of me being mainitin ang ulo. nakakainis isipin na nagiging ganito ako habang tumatanda pero gusto ko na siyang baguhin. alam ko namang ako lang ang makakagawa ng paraan at ng way para maging maayos to kaya sana, kahit stress ako sa mga bagay bagay eh maalis ko na yung attitude kong pagiging hot headed.
dumating din sa point na nagsasawa na akong marinig yung mga salitang "hayaan mo na... intindihin mo na lang". parang ako lagi ang kelangang umintindi. bakit sila, di ba pwedeng sila naman ang umintindi sa akin? pero wala eh. mei mga tao talagang nasanay ng sila ang laging dapat intindihin and wala akong choice but to live with it kasi naranasan kong patulan ang mga ganung tao pero lalu lang lumala ang sitwasyon. talagang kelangan kong mag give way para maging maayos ang lahat.
pero ito lang ang masasabi ko.. kung ano man ako ngayon, kung ano man na achieve ko in my 25 years of existence, lahat to pinag hirapan ko. dugo at pawis ang binigay ko para makuha o maabot kung nasan ako ngayon. maaring para sa iba ay kakaunti o hindi naman madami ang nagawa ko pero kayang kaya kong sabihin kahit kanino na pinag hirapan ko to and i deserve it. so kung defensive ako sa mga bagay bagay, it means na natatapakan at nasasaktan mo yung mga bagay na achieve at pinag hirapan ko.
madami akong nagawang mali. mei mga nasaktan akong tao. and yes, i have been such a pain-in-the-ass. but it doesn't mean na im a bad person. bad mood o bad situation pwede pa. pero di ako naniniwalang masama akong tao. kasi kung masama akong tao, bakit mei mga kaibigan pa din akong laging nandiyan when i need them? bakit mei mga taong nagmamahal pa din sa akin despite of my shortcomings? ito yung mga taong pinangangalagahan ko ng sobra sobra kaya kelangan kong magbago dahil ayokong masaktan ko sila at evenutally eh isa isa silang mawala... :)
nadadagdagan nnman ng isang taon sa buhay ko. i turned 25 and i felt na parang mei nagbabago. shempre numero uno na yung edad. and then, there's so much more...
i have this feeling na kelangan ko ng mag mature mainly because hindi na biro ang edad na 25 years old. kelangan kong mag mature sa madaming bagay. the way i handle things, the way i handle people, the way i handle situations.. basta... madami.
this past few weeks, mei mga nangyayaring hindi maganda na hindi ko din na hahandle ng tama. kaya imbis na maging maayos, lalu lang nagiging malala. dun ko na realize na hindi pa din pala ako nag mamature at parang mas nagiging childish yata ako. dati naman ok ako. dati naman, na hahandle ko yung mga ganitong klaseng situations ng maayos. bakit ngayon parang hindi na? anong ngyare?
siguro isa sa mga factors na naka affect eh yung mga bagay bagay din na ginagawa ko sa pang araw araw. yeah... numero uno na ang work. and work is equals to stress. dati naman na sstress din ako pero yung stress ngayon, ibang level. kaya pati tuloy yung ibang mga bagay at tao eh nadadamay.
nagiging mainitin na din ulo ko. grabe! ang daming sasang ayon sa akin dito. people often misunderstand me as mayabang na... pero sa totoo lang, it's just part of me being mainitin ang ulo. nakakainis isipin na nagiging ganito ako habang tumatanda pero gusto ko na siyang baguhin. alam ko namang ako lang ang makakagawa ng paraan at ng way para maging maayos to kaya sana, kahit stress ako sa mga bagay bagay eh maalis ko na yung attitude kong pagiging hot headed.
dumating din sa point na nagsasawa na akong marinig yung mga salitang "hayaan mo na... intindihin mo na lang". parang ako lagi ang kelangang umintindi. bakit sila, di ba pwedeng sila naman ang umintindi sa akin? pero wala eh. mei mga tao talagang nasanay ng sila ang laging dapat intindihin and wala akong choice but to live with it kasi naranasan kong patulan ang mga ganung tao pero lalu lang lumala ang sitwasyon. talagang kelangan kong mag give way para maging maayos ang lahat.
pero ito lang ang masasabi ko.. kung ano man ako ngayon, kung ano man na achieve ko in my 25 years of existence, lahat to pinag hirapan ko. dugo at pawis ang binigay ko para makuha o maabot kung nasan ako ngayon. maaring para sa iba ay kakaunti o hindi naman madami ang nagawa ko pero kayang kaya kong sabihin kahit kanino na pinag hirapan ko to and i deserve it. so kung defensive ako sa mga bagay bagay, it means na natatapakan at nasasaktan mo yung mga bagay na achieve at pinag hirapan ko.
madami akong nagawang mali. mei mga nasaktan akong tao. and yes, i have been such a pain-in-the-ass. but it doesn't mean na im a bad person. bad mood o bad situation pwede pa. pero di ako naniniwalang masama akong tao. kasi kung masama akong tao, bakit mei mga kaibigan pa din akong laging nandiyan when i need them? bakit mei mga taong nagmamahal pa din sa akin despite of my shortcomings? ito yung mga taong pinangangalagahan ko ng sobra sobra kaya kelangan kong magbago dahil ayokong masaktan ko sila at evenutally eh isa isa silang mawala... :)
No comments:
Post a Comment