bd3p lng mgkaron ng mga kaibigang imbis na icongratulate ka sa achievement mo eh nauna pang humingi ng libre o kaya mangutang >_<
i mean... what the heck?! kaibigan ko ba talaga kayo? kasi kung kaibigan ko nga talaga kayo, bakit parang hindi naman kayo masaya for me at nag ttake advantage pa kayo sa akin? oh... sabihin niyong hindi... palunukin ko kayo ng isang libong bulate dyan eh...
ang masakit pa dun eh para namang mei naitulong sila sa achievement na nagawa mo. eh ni hindi mo nga naramdaman ang presence nila nung naghihirap kang maabot ang pangarap mo. ni hindi mo naramdaman na kaibigan mo nga pala sila nung times na inaabot mo yung achievement na gusto mo. tapos eto sila... nagsulputang parang mga salot na kabute na kundi nangungutang eh humihinge na ng libre dahil nalaman na nilang nag tagumpay ka sa buhay mo.
seriously... can't you just be happy for me? hindi naman ako nanalo ng lotto na tumunganga lang at kabooom! success story na agad. kung nsan man ako ngayon, pinaghirapan ko yon! dugo, pawis, puyat, at samu't saring sakit ang pinagdaanan ko maabot ko lang ang pangarap ko. ngayon, kung nasan man kayo ngayon... yung tipong nahigitan at nataasan ko kayo... eh magdusa kayo dyan! eh wala naman kasi kayong ginawa kundi manghingi ng libre at umutang pera sa mga nag succeed. eh kung nagsisikap na lang kayo para di niyo na kelangang humingi ng libre at utang edi lahat tayo masaya!
sa 22o lang, nakalimutan ko na ang tungkol sa rant na to... eh etong si bhebhe pinaalala sa akin. well, technically, di naman niya pinaaalala.. bigla na lang tong sumagi ulit sa isip ko nung mei pinagusapan kaming almost related dito.
SCENE: nanonood kaming dalawa ni bhebhe ng tv. family feud ang palabas
bhebhe: bhe, ang laki din pala ng premyo dyan sa family feud no! ano kaya... sumali kami nila mama dyan. ay kaso tatlo lang kame eh
ako: sus... si papang nga gustong sumali diyan eh. tamang tama daw at apat kami
bhebhe: oh, eh bakit hindi kayo sumali?
ako: ngek. ayaw namin ni erica. kakahiya no!
bhebhe: bakit naman? eh pano pag nanalo kayo? ayaw niyo nun... madaming hihingi ng balato sa inyo
ako: that's exactly my point! hihingi lang sila ng balato. maalala ka lang nila kasi mei kelangan sila sayo. ako nga eh... na promote ako. pero sa mga kaibigan ko, dalawa lang yata ang nag congratulate... the rest, nagpalibre agad... mei ilan nangutang pa! ni wala man lang congratulation greetings muna bago humirit ng libre... alam mo ba kung gano kasakit yon? naturingan pa namang kaibigan...
bhebhe: {tahimik na lang}
22o yun... nung na promote ako (well, almost pa lang naman...) nakngtokwa! bilang lang sa isa kong kamay (take note.. sa isang kamay ko lang... so meaning, di lalampas sa lima) ang nag congratulate sa akin. at si anna at ems lang ang nagbigay ng words of encouragement sa akin. nung nagbigay sila ng words of encouragement, haay... parang gusto ko talagang umiyak. na feel ko na they really are happy for me. ni hindi nila naisip na magpalibre. talagang minotivate nila ako. at nung nag doubt ako sa sarili ko, sila ang unang unang nagpatibay ng loob ko. naniniwala sila sa capability ko. balewala sa kanila kung malibre ko man sila o hinde. ang importante, happy sila at naabot ko yung isa sa mga dreams ko. at ngayon, sa kanila ako mei utang. kaya sila lang ang mei karapatang mag expect ng libre (promise yan friendshipssss)
at ito pa! mei iba pa akong na encounter na tao na nung nalaman nilang na promote ako eh salary raise agad ang nasa isip. eh naknampucha! mga mukha talagang pera... utang agad ang banat sa akin. akala ko biro lang... so naki ride ako. aba maya maya, para ng adik na nagungulet na pautangin ko daw siya. mabuti sana kung limang daang piso lang ang inuutang niya. eh nakngtokwa... mahigit 5k yon! ano akala niya sa akin? tumatae ng pera?! nanay ko nga dko mabigyan ng dalawang libo eh... siya pa kayang hindi man lang nagsabi ng congratulations?! garapal talaga! ang sarap sampalin! at eto pa... nagsabi pa na barya lang daw sa akin yung inuutang niya! punyeta! magtrabaho ka kasi ng maayos para magkaron ka ng pera... ako, ginagawa ko lahat ng paghihirap na to para sa future ko, sa future ng family ko, at sa magiging family ko! hindi ko ginagawa lahat ng ito para ipautang sa inyo! --- nagbitiw ako sa kanya ng mga salitang medyo pantama sa kanya. pero pabiro ko sinabi. sana naman natamaan siya kahit papano. hindi ba siya nagtataka na 23 years old na ako pero hindi pa din nag aasawa? tatlong taon na kami ni chris pero hindi pa namin magawang magpakasal? nag iipon kami! nag pprepare kami! ayaw namin magkaron ng pamilya na financially eh hindi pa kame ready. ayokong mangungutang ako sa ibang tao dahil nagigipit ang pamilya ko. kung wala pa palang pera, wag muna gumawa ng pamilya! simple lang naman yan di ba? mahirap pa rin ba intindihin yon?
hindi naman ako nag mamayabang nung sinabi ko yung achievement ko. sobrang tuwa lang ako dahil hindi ko alam na kaya ko palang gawin yun. kaya ko palang abutin yung inaasam ko. medyo natagalan nga lang pero at least ngayon, alam ko ng kaya kong gawin yun kahit na simpleng tao lang ako. hindi naman kasi ako matalino. maabilidad siguro pero minsan lang din. tinatamaan din ako ng katamaran. kaya nung naabot ko to kung nasan man ako ngayon, sobrang natutuwa ako. pero hindi lahat ng kaibigan ko nakikita yun. sa kanila, makaka take advantage na sila dahil sa magandang nangyari sa akin. masakit lang isipin na after all these years, mei mga kaibigan pa rin pala akong ganun. akala ko kilala ko na silang lahat. akala ko sila yung tipo ng taong magiging happy for me.
alam ko, after netong post na to, mei mag rereact na yumabang na ako o sobrang yabang ko na... eto lang masasabi ko sa inyo:
WALA AKONG PAKEALAM SA INYO. MAMATAY NA KAYO! KUNG NSAN MAN AKO NGAYON, WALA KAYONG TINULONG DITO. KUNG GUSTO NIYONG MAABOT TONG PWESTONG TO, MAGSIKAP KAYO! HINDI YUNG PURO PALIBRE, PA STARBUCKS, AT PAUTANG ANG NASA ISIP NIYO! KUNG NATUTUWA KAYO SA GINAGAWA NIYO, PWES MATUTUWA AKO KUNG MAWAWALA NA LANG DIN KAYO SA LANDAS NG BUHAY KO. SALOT KAYO! DI KAYO TUNAY NA KAIBIGAN!
dapat hindi na big deal to eh. dapat wala ng ganitong entry. kung di lang naipon ang sama ng loob ko edi sana wala ng ganito. nakakapikon!
i mean... what the heck?! kaibigan ko ba talaga kayo? kasi kung kaibigan ko nga talaga kayo, bakit parang hindi naman kayo masaya for me at nag ttake advantage pa kayo sa akin? oh... sabihin niyong hindi... palunukin ko kayo ng isang libong bulate dyan eh...
ang masakit pa dun eh para namang mei naitulong sila sa achievement na nagawa mo. eh ni hindi mo nga naramdaman ang presence nila nung naghihirap kang maabot ang pangarap mo. ni hindi mo naramdaman na kaibigan mo nga pala sila nung times na inaabot mo yung achievement na gusto mo. tapos eto sila... nagsulputang parang mga salot na kabute na kundi nangungutang eh humihinge na ng libre dahil nalaman na nilang nag tagumpay ka sa buhay mo.
seriously... can't you just be happy for me? hindi naman ako nanalo ng lotto na tumunganga lang at kabooom! success story na agad. kung nsan man ako ngayon, pinaghirapan ko yon! dugo, pawis, puyat, at samu't saring sakit ang pinagdaanan ko maabot ko lang ang pangarap ko. ngayon, kung nasan man kayo ngayon... yung tipong nahigitan at nataasan ko kayo... eh magdusa kayo dyan! eh wala naman kasi kayong ginawa kundi manghingi ng libre at umutang pera sa mga nag succeed. eh kung nagsisikap na lang kayo para di niyo na kelangang humingi ng libre at utang edi lahat tayo masaya!
sa 22o lang, nakalimutan ko na ang tungkol sa rant na to... eh etong si bhebhe pinaalala sa akin. well, technically, di naman niya pinaaalala.. bigla na lang tong sumagi ulit sa isip ko nung mei pinagusapan kaming almost related dito.
SCENE: nanonood kaming dalawa ni bhebhe ng tv. family feud ang palabas
bhebhe: bhe, ang laki din pala ng premyo dyan sa family feud no! ano kaya... sumali kami nila mama dyan. ay kaso tatlo lang kame eh
ako: sus... si papang nga gustong sumali diyan eh. tamang tama daw at apat kami
bhebhe: oh, eh bakit hindi kayo sumali?
ako: ngek. ayaw namin ni erica. kakahiya no!
bhebhe: bakit naman? eh pano pag nanalo kayo? ayaw niyo nun... madaming hihingi ng balato sa inyo
ako: that's exactly my point! hihingi lang sila ng balato. maalala ka lang nila kasi mei kelangan sila sayo. ako nga eh... na promote ako. pero sa mga kaibigan ko, dalawa lang yata ang nag congratulate... the rest, nagpalibre agad... mei ilan nangutang pa! ni wala man lang congratulation greetings muna bago humirit ng libre... alam mo ba kung gano kasakit yon? naturingan pa namang kaibigan...
bhebhe: {tahimik na lang}
22o yun... nung na promote ako (well, almost pa lang naman...) nakngtokwa! bilang lang sa isa kong kamay (take note.. sa isang kamay ko lang... so meaning, di lalampas sa lima) ang nag congratulate sa akin. at si anna at ems lang ang nagbigay ng words of encouragement sa akin. nung nagbigay sila ng words of encouragement, haay... parang gusto ko talagang umiyak. na feel ko na they really are happy for me. ni hindi nila naisip na magpalibre. talagang minotivate nila ako. at nung nag doubt ako sa sarili ko, sila ang unang unang nagpatibay ng loob ko. naniniwala sila sa capability ko. balewala sa kanila kung malibre ko man sila o hinde. ang importante, happy sila at naabot ko yung isa sa mga dreams ko. at ngayon, sa kanila ako mei utang. kaya sila lang ang mei karapatang mag expect ng libre (promise yan friendshipssss)
at ito pa! mei iba pa akong na encounter na tao na nung nalaman nilang na promote ako eh salary raise agad ang nasa isip. eh naknampucha! mga mukha talagang pera... utang agad ang banat sa akin. akala ko biro lang... so naki ride ako. aba maya maya, para ng adik na nagungulet na pautangin ko daw siya. mabuti sana kung limang daang piso lang ang inuutang niya. eh nakngtokwa... mahigit 5k yon! ano akala niya sa akin? tumatae ng pera?! nanay ko nga dko mabigyan ng dalawang libo eh... siya pa kayang hindi man lang nagsabi ng congratulations?! garapal talaga! ang sarap sampalin! at eto pa... nagsabi pa na barya lang daw sa akin yung inuutang niya! punyeta! magtrabaho ka kasi ng maayos para magkaron ka ng pera... ako, ginagawa ko lahat ng paghihirap na to para sa future ko, sa future ng family ko, at sa magiging family ko! hindi ko ginagawa lahat ng ito para ipautang sa inyo! --- nagbitiw ako sa kanya ng mga salitang medyo pantama sa kanya. pero pabiro ko sinabi. sana naman natamaan siya kahit papano. hindi ba siya nagtataka na 23 years old na ako pero hindi pa din nag aasawa? tatlong taon na kami ni chris pero hindi pa namin magawang magpakasal? nag iipon kami! nag pprepare kami! ayaw namin magkaron ng pamilya na financially eh hindi pa kame ready. ayokong mangungutang ako sa ibang tao dahil nagigipit ang pamilya ko. kung wala pa palang pera, wag muna gumawa ng pamilya! simple lang naman yan di ba? mahirap pa rin ba intindihin yon?
hindi naman ako nag mamayabang nung sinabi ko yung achievement ko. sobrang tuwa lang ako dahil hindi ko alam na kaya ko palang gawin yun. kaya ko palang abutin yung inaasam ko. medyo natagalan nga lang pero at least ngayon, alam ko ng kaya kong gawin yun kahit na simpleng tao lang ako. hindi naman kasi ako matalino. maabilidad siguro pero minsan lang din. tinatamaan din ako ng katamaran. kaya nung naabot ko to kung nasan man ako ngayon, sobrang natutuwa ako. pero hindi lahat ng kaibigan ko nakikita yun. sa kanila, makaka take advantage na sila dahil sa magandang nangyari sa akin. masakit lang isipin na after all these years, mei mga kaibigan pa rin pala akong ganun. akala ko kilala ko na silang lahat. akala ko sila yung tipo ng taong magiging happy for me.
alam ko, after netong post na to, mei mag rereact na yumabang na ako o sobrang yabang ko na... eto lang masasabi ko sa inyo:
WALA AKONG PAKEALAM SA INYO. MAMATAY NA KAYO! KUNG NSAN MAN AKO NGAYON, WALA KAYONG TINULONG DITO. KUNG GUSTO NIYONG MAABOT TONG PWESTONG TO, MAGSIKAP KAYO! HINDI YUNG PURO PALIBRE, PA STARBUCKS, AT PAUTANG ANG NASA ISIP NIYO! KUNG NATUTUWA KAYO SA GINAGAWA NIYO, PWES MATUTUWA AKO KUNG MAWAWALA NA LANG DIN KAYO SA LANDAS NG BUHAY KO. SALOT KAYO! DI KAYO TUNAY NA KAIBIGAN!
dapat hindi na big deal to eh. dapat wala ng ganitong entry. kung di lang naipon ang sama ng loob ko edi sana wala ng ganito. nakakapikon!
No comments:
Post a Comment